PIOTR RYTEL

Był o dwa lata młod­szy od Ka­ro­la Szy­ma­now­skie­go. Kom­po­zy­to­rów róż­ni­ło jed­nak bar­dzo wie­le. Przede wszyst­kim Ry­tel był bar­dzo nie­chęt­ny wo­bec mo­der­ni­zmu. Sta­ło się to głów­ną przy­czy­ną ostre­go kon­flik­tu obu kom­po­zy­to­rów.

Ry­tel był kon­ser­wa­ty­stą. Naj­bliż­sze by­ły mu ide­ały mu­zy­ki ro­man­tycz­nej, jak opi­su­ją tę twór­czość znaw­cy – wa­gne­row­sko­-straus­sow­skie. Ni­ko­go nie po­win­no więc dzi­wić, że de­biu­to­wał po­ema­tem sym­fo­nicz­nym „Gra­ży­na”, stwo­rzo­nym na pod­sta­wie dzie­ła Ada­ma Mic­kie­wi­cza.

W świe­cie mu­zycz­nym dzia­łał nie tyl­ko jako kom­po­zy­tor, ale rów­nież kry­tyk mu­zycz­ny i pe­da­gog. Był spo­łecz­ni­kiem, współ­twór­cą róż­nych or­ga­ni­za­cji po­pu­la­ry­zu­ją­cych mu­zy­kę, a tak­że or­ga­ni­za­to­rem im­prez mu­zycz­nych. Za­li­cza się go do gro­na tych twór­ców, któ­rzy nie wy­ty­czy­li w sztu­ce no­wych dróg, ale wnie­śli do kul­tu­ry mu­zycz­nej wszech­stron­ny wkład jako rze­tel­ni i wszech­stron­ni pro­fe­so­ro­wie, pe­da­go­dzy, po­pu­la­ry­za­to­rzy mu­zy­ki. Był wy­cho­waw­cą wie­lu zna­ko­mi­tych kom­po­zy­to­rów, m. in. Gra­ży­ny Ba­ce­wicz, Ta­de­usza Ba­ir­da, An­drze­ja Pa­nuf­ni­ka czy Alek­san­dra Tan­sma­na.

Uro­dził się w War­sza­wie w 1884 roku. Tu stu­dio­wał, a póź­niej przez więk­szość cza­su pra­co­wał. Prze­żył 85 lat.